DogWalkTrail Walk, Learn en Fun weekend in de Ardennen.

Mededeling van de redactie. Aangezien er zoveel leuke mooie foto’s zijn, heb ik er deze keer voor gekozen de foto’s in klein formaat tussen de tekst te plaatsen. Wil je de grote versie zien, dan is dat simpel te realiseren door met muis/cursor op de foto te klikken.
        __________________________________________________

Het gekletter van water klinkt als muziek in mijn oren, mijn neus vult zich met het heerlijke aroma van badolie en de stoom stijgt op uit het bad. Voorzichtig stap ik het water in en laat ik mij zakken in deze weldaad. Iedere spier in mijn lichaam doet zeer en het warme water voelt dan ook geweldig. Tevreden en moe zak ik onderuit. Ik sluit mijn ogen en als een film passeren de gebeurtenissen van de afgelopen dagen in mijn hoofd.

Het begon allemaal donderdag. Vol spanning stapte ik mijn auto in, die helemaal bepakt en bezakt klaarstond. Achterin zaten Kira en Chase en ook Moos zat in zijn bench. Het grote avontuur ging beginnen. Een oude wens, die eindelijk in vervulling ging komen. Ik ging op weg naar het 

DogWalkTrail Walk, Learn en Fun weekend in de Belgische Ardennen. Bijna leek het niet door te gaan, door allerlei nare omstandigheden. Maar dankzij zoon Bart, schoondochter Anne en natuurlijk lieve man Jan kon het dan toch doorgaan. Ik ben ze daar enorm dankbaar voor, want wat heb ik genoten. Wat onrustig en vol spanning begon ik de reis, onderweg stopten we even bij een vriendin in Limburg. Wat een verrassing was het om daar ook een mede deelnemer te ontmoeten van dit komende weekend. Jeannet was bij Erica om naar haar toekomstige hondje te kijken. Van daaruit reden wij achter elkaar aan naar Hotton. Op de camping trof ik Bart en Anne die vanuit hun eigen woonplaats waren vertrokken. We mochten in een prachtige tipitent die al netjes op ons stond te wachten.
Wat een ruimte, veel groter dan wij hadden verwacht. We nestelden ons lekker in en gingen daarna in de gezamenlijke partytent
zitten om de andere deelnemers te ontmoeten en te horen wat ons te wachten zou staan. De leiding kwam zich voorstellen en stelde ook voor om die avond nog even een wandeling te maken. Na de wandeling bleven we weer even in de tent zitten met elkaar  om te genieten van een lekker glaasje wijn en wat chips. Toen we tevreden in het donker naar de wasruimte liepen om onze tanden te poetsen, hoorden we de kikkers lachen en de vogels zingen, wat een mooi concert. Die eerste nacht kon ik natuurlijk geen moment slapen. Het was iets kouder dan ik had verwacht en de spanning zat er nog vol in. Ik lag te luisteren naar het geluid van de regen op de tent en vond het wel een beetje jammer dat het weer niet meewerkte. Maar ik zou er mijn weekend niet door laten beïnvloeden, dat nam ik mij voor.

De volgende morgen bleek dat het geluid van de regen op de tent erger deed vermoeden, dan de druppels die daadwerkelijk vielen. Het viel allemaal reuze mee. Het ontbijt stond al klaar en wij hoefden slechts te genieten. Het eerste deel van het programma was een stukje theorie van Arjen van Alphen over de  roedelmethode. Het is zeker niet de bedoeling van een DogWalkTrail weekend om mensen over te halen om allemaal die methode toe te passen, maar meer om er kennis van te laten nemen. Ik vond het enorm leerzaam. Arjen is een wetenschapper en alles wat hij vertelt is goed onderbouwd, dat past wel bij mij. Daarna gingen we natuurlijk een stukje in praktijk oefenen. Kira vond het allemaal enorm spannend, ze vond het lastig om te zien dat Chase bij Bart liep en Moos bij Anne. Ze liet dit ook duidelijk weten door haar prachtige klaagzang. Maar gelukkig stoorde niemand zich daaraan en na verloop van tijd werd het minder. Daarna was het tijd voor de lunch, ook weer perfect verzorgd! En toen begon de eerste uitdaging, een wandeling. Tja, en in de heuvels van de Ardennen is niet alles even simpel te bewandelen. 

Mijn conditie liet erg te wensen over en ik vreesde het ergste, maar ik verbaasde mijzelf want het ging wonderbaarlijk soepel. We genoten allemaal met volle teugen, alleen al omdat we zagen hoe erg de hondjes het naar hun zin hadden. De natuur was prachtig. Op een gegeven moment drong de heerlijke geur van verse knoflook in mijn neus, alsof een chef-kok aan het werk was. 

We liepen door een veld van Daslook, schitterend! Daarna mochten we even genieten van wat vrije tijd. Jeannet, Bart, Anne en ik gingen even van een drankje genieten op heet terras van de camping. Halverwege de ochtend had de zon namelijk de regen verdreven en het was werkelijk geweldig weer. Om half zeven moesten we weer verzamelen en stond een heerlijk diner op ons te wachten. De avond werd afgesloten met een stuk theorie van Ron Baltus waarin hij tips gaf over het fotograferen van honden. Op de terugweg naar de camping zag ik de prachtige rode avondzon langzaam wegzakken achter de heuvels. Moe en tevreden nestelde ik mij wat later in mijn slaapzak. In mijn joggingpak, met sokken aan en een extra slaapzak om maar te zorgen dat ik het deze nacht 

niet zo koud zou hebben. Het werkte, want ik sliep dit keer in ieder geval stukken beter.

Ook de volgende dag waren alle maaltijden prima verzorgd en na het ontbijt begonnen we de dag met een fun workshop van Judith Lissenberg. Het was natuurlijk helemaal superrrrrr en zowel de honden als de baasjes hadden veel plezier. Ik deed gelijk wat leuke ideeën op om met de kinderen te kunnen doen, tijdens sessies van K9-4CARE. 

Toen de volgende uitdaging, met Kira en Chase (en gelukkig ook met Bart!) mocht ik in een kano stappen…. Zouden ze blijven zitten? Anne nam Moos mee en ging samen met Jeannette en haar lieve Mechelaar Laila in de kano. Het zonnetje liet het even afweten, maar het was wel droog… Ten minste als de kano niet omsloeg. Maar gelukkig was dat niet het geval en ook de hondjes bleven lief zitten. Chase lag zelfs even te slapen onderweg, ze zal het wiegen van de kano wel heerlijk gevonden hebben, of ze was gewoon erg moe van alle indrukken. Bart kreeg nog wel even natte voeten toen hij ons moest losduwen van de stenen, waar we op terecht waren gekomen.

Na het kanovaren mochten we even tot onszelf komen met wat vrije tijd. Jeannet, Bart, Anne en ik doken weer de kantine van de camping in en genoten van een drankje, een hapje en een leuk spelletje Yahtzee en kaarten en voor we het wisten was het alweer tijd voor het diner.

Na het eten kregen we een lezing van dierenarts Erwin van Gijtenbeek over het voeren van vers vlees in plaats van brok. Ik heb er echt ongelooflijk veel van geleerd, ook al voeren wij al vers vlees, het was enorm interessant! Daarna zou de nachtwandeling van start gaan. In eerste instantie had ik bedacht om dat maar over te slaan, maar ik ging het toch wagen. Pfff, dat was de grootste uitdaging tot dan toe. Steile smalle paadjes in het donker en dat met een hond aan de riem….. Tja, dat moest natuurlijk fout gaan. En ja hoor, op een gegeven moment gleed ik uit en…. bleef ik gelukkig nog net aan een boomstam hangen. Bart hees mij weer het pad op en we gingen door. De groep liep eigenlijk iets te snel voor mij, maar ik wilde stoer doen en gaf alles. Bovenaan een stijl pad kon ik niet meer, ik stond bijna te kokhalzen. Bianca nam de leiding en zorgde dat de groep verder ging terwijl zij met mij, Bart, Anne en Jeannette een wat langzamer tempo liep. Aan de hand van Bianca haalde ik de eindstreep en ondanks dat het op mijn eigen tempo was en met wat hulp was ik toch best trots dat ik het gehaald had. Versleten doken we allemaal de slaapzak in. In mum van tijd sliepen niet alleen de honden maar wij ook.

Een nat neusje drukte tegen mijn wang, en langzaam opende ik mijn ogen. Ik hoorde de vogels al uit volle borst zingen en zag dat het al behoorlijk licht was. Ik moest even slikken, dit was de laatste dag. Een blik op mijn horloge vertelde mij dat het al half acht was. Kira vond het tijd voor een plasje en gelijk had ze. Ik maakte Bart wakker en samen begonnen we aan het ochtendritueel. Na het ontbijt mochten we nog een keer van Judith genieten, wat is ze toch creatief in het bedenken van leuke spelletjes met de hond. We kregen er een punthoofd van en mochten allemaal Bianca zoenen (hahaha, niet echt natuurlijk, dat waren dus spelletjes). Het was wel goed te merken dat de honden allemaal behoorlijk moe waren (en niet alleen de hondjes…..) We deden het dus wel wat rustig aan. Tot slot stond er nog een mooie wandeling op het programma. Niet al te lang en niet al te steil, precies goed als afsluiting. Tja, en zoals bij alles komt er dan toch echt ook een eind aan zo’n heerlijk weekend. Wat heb ik veel geleerd, enorm genoten en wat heb ik prachtige mensen leren kennen, niet alleen de deelnemers maar zeker ook de leiding en workshop kanjers! Bij deze wil ik iedereen bedanken die dit heeft mogelijk gemaakt en in het bijzonder natuurlijk Bianca van Leeuwen!!!!! Het was in één woord SUPERRRRRR (met een knipoog naar Judith)

Eén ding is mij duidelijk geworden, dit was de eerste vakantie met DogWalkTrail, maar zeker niet de laatste. Ik ga sparen voor de volgende keer! Nu zijn veel mensen die dit blog lezen natuurlijk net zo gek op hun hond(en) als ik, en ik kan mij dan ook goed voorstellen dat u misschien helemaal enthousiast bent geworden door het lezen van dit verhaal. Wilt u meer weten over de vakanties van DogWalkTrail, klik dan even op deze LINK of op de foto in de zijbalk, dan komt u op de site van deze geweldige organisatie.