...........wolvenstreken: Genieten met een grote G

"Gaan jullie nog op vakantie?", wordt ons regelmatig gevraagd. "Nee", is eigenlijk altijd het antwoord. Met 6 honden is het niet echt handig om op vakantie te gaan. Onmogelijk is het niet, want er is altijd wel iemand te vinden waar iets mee te regelen is, maar dit jaar gaan we in ieder geval niet. En dat kwam voor de baasjes van Django goed uit, want zij wilden wel eens even een rustige vakantie zonder ondeugend wolfje. En zo komt het dat Django, ons eigen puppenkind, een paar weekjes te logeren is. En dat...... Dat is Genieten met een grote G. Voor ons en ook voor hem. Want bij "opa en oma" mag je natuurlijk wel een beetje verwend worden. Nee, we houden ons netjes aan de regels die hij thuis ook heeft, dus niet op de bank bijvoorbeeld, maar..... een extra kroel en een lekker bot, dat kan natuurlijk wel. En kroelen? Dat kan die schavuit als de beste!
Natuurlijk heeft hij ook wat wolvenstreekjes. Zo was Jan woensdag bezig de vuilniszakken dicht te binden (het vuil wordt bij ons op donderdag opgehaald en dan moet dus de container aan de weg). Terwijl Jan druk bezig was met de zak aan zijn linker zijde, had Django in de zak aan de rechterzijde iets lekker geroken. Achter elkaar haalde hij er lege zakjes kattenvoer uit, ze lagen door het hele huis. Ik zag het op een gegeven moment gebeuren en lag natuurlijk helemaal in een deuk..... Toen we het spoor van zakjes hadden opgeruimd, kon Jan er toch ook om lachen. Een beetje ondeugend hoort erbij, anders is het leven ook zo saai!
Maar toch is er even een klein minpuntje. Gisteren ontdekten we dat zijn pootje dik begon te worden, ook likte hij er wel erg veel aan. We hebben het even goed bekeken en vonden het er niet zo prettig uitzien. In deze tijd is het erg aannemelijk dat er een grasaartje tussen zijn teentjes in zijn voetje is gekropen. Nare dingen die grasaartjes. Scherp en vervelend! We weten er alles van, want een paar jaar geleden had onze Basje zo'n naar ding in zijn oortje.... ( Zie blog: Auw een grasaar!) Vanaf toen letten wij altijd erg goed op of er geen grasaren in onze hondenren groeien. Maar in de grote boze buitenwereld groeien natuurlijk nog overal van die nare dingen. Waarschijnlijk heeft Django in Het Leesten of misschien nog thuis zo'n aartje in zijn pootje gekregen. Voor alle zekerheid zijn we maar even met hem naar de dierenarts geweest. Hij was een voorbeeldige hond, in de auto heel netjes, en in de wachtkamer echt super. We moesten best lang wachten want er was een spoedje tussen gekomen. Maar Django vond het allemaal best. Bij de dierenarts (een hele lieve mevrouw met lekkere snoepjes) vond hij het iets minder fijn toen ze aan zijn zere pootje ging zitten, maar toch heeft hij zich keurig gedragen! De dierenarts bevestigde ons vermoeden, zeer waarschijnlijk een grasaar. Maar als het ontstoken is, betekent dat meestal dat de boosdoener zelf er al uit is gezworen. Helaas is de boel dan al wel ontstoken en dat moet even behandeld worden. Dus antibiotica en pijnstilling meegekregen en het advies om het pootje 2 tot 3 keer per dag in een soda badje te laten weken. Hahahaha, die dierenarts, wat een grapjas..... dat wordt een leuke uitdaging! Maar we gaan het proberen. Thuis werd Django direct zeer enthousiast begroet door de dames en de teckels, ze waren blij dat we hem weer mee terug hadden genomen. De heerlijke knuffelkont hoort er al helemaal bij!