Kalm aan...

Tja, in deze drukke tijden kom ik er niet altijd toe om een stukje op het blog te zetten. Kerstvakantie is hard werken, zeg ik altijd. Maar even een korte update dan maar.
Sam en Moos zijn weer lekker naar het kappertje geweest. Dat was hard nodig, vooral bij Sam, zijn blonde krullen zijn weer weg. Sam wil echter nooit op de foto, dus helaas geen mooi plaatje van hem, maar Moos daarentegen is een echt model, hahaha. Als Sam de telefoon of camera ziet, gaat hij er snel vandoor, is echt bijna onmogelijk om die goed op de foto te zetten.
Hier een voor en na foto, voor zover dat mogelijk was.....

Duidelijk voor......

Moosje weer helemaal super mooi!

Verder gaat het hier zijn gangetje, We zijn op eerste kerstdag voorlopig weer voor het laatst naar de hei geweest, want Kira is inmiddels loops. Tja, dan weer even 3 weken niet naar de hei, we willen al die reuen daar niet gek maken. Natuurlijk gaan we nog wel wandelen, maar dan  in het Iddinkbos waar het toch vaak wat rustiger is en we soms geen enkele hond tegenkomen. Of lekker rennen naast de fiets, maar dat is met de gladheid op dit moment ook even niet handig. Tijdens oud en nieuw blijven wij natuurlijk gewoon lekker thuis, Samen op de bank, nou ja, samen, met 6 honden dan.... Sam en Moos vinden het vuurwerk prachtig, staan het liefst voor het raam te kijken. Bass vindt al die herrie minder leuk. Kira en Sara geven er niet om en Chase? Tja, dat is voor ons nog een verrassing. We zullen het meemaken. Gewoon even afleiden met een balletje of snoepje als ze het te eng vinden helpt meestal wel.

Spannende tijden

Jazeker, hele spannende tijden. Onze dochter Wendy kan ieder moment bevallen. Dan ontmoeten wij voor het eerst onze eerste kleinkind. Een kleinzoon, dat weten we al.... En dan zit je echt zo bij je telefoon... kunnen we nog even dit of dat? Of durven we het niet aan, stel je voor dat er gebeld wordt en we direct weg willen....  Maar gisteren was het lekker weer en nog rustig bij dochterlief, dus zijn we toch nog even met de hondjes naar de hei gegaan. Hoewel het gisteren wel lekker weer was, was het op de hei nog behoorlijk nat van de afgelopen dagen. Maar dat vinden de herders natuurlijk alleen maar heerlijk. Chase had ook nog een balletje gevonden. Ze heeft het een hele tijd meegenomen, maar raakte het op een bepaald moment toch weer kwijt. Ach, ze heeft er in ieder geval lol mee gehad.

Hieperdepiep.......

Er is er 1 jarig hoera, hoera, dat kan je wel zien dat is Sara......
Tjonge, jonge, kleine meisjes worden groot. Vandaag is ons wolfje alweer 3 jaar geworden. Wat gaat de tijd toch snel. Natuurlijk moest het gevierd worden. Nu was het weer niet echt geschikt voor een fijne wandeling en gisteren waren we nog op de hei geweest, dus een ander feestje.
Sara mocht even lekker snoepjes zoeken. Hersenspelletjes noemen ze dat, nou ja, er hoefde niet diep nagedacht te worden, ze had de snoepjes zo te pakken.
Ook mocht Sara kiezen wat ze wilde trakteren en ze koos voor Tapas. Dat vonden de andere hondjes ook wel lekker hoor. Omdat het feestvarkentje gek is op zalm, moest dat natuurlijk ook bij de tapas. En een eitje en lekkere lamsworst van Prins. Al met al een geslaagde verjaardag. Ze kan er weer een jaartje tegenaan.

We zijn er nog...

Ja, ja, ik weet het. Het is alweer even geleden sinds het laatste verhaaltje op het blog stond. Zelf ben ik niet helemaal topfit en dus heb ik niet altijd de puf om wat te schrijven. Maar dat neemt niet weg, dat er natuurlijk wel gewandeld en getraind wordt met de hondjes. Inmiddels hebben we de benches weggehaald uit de woonkamer. De grote meiden hoeven er toch niet meer in. Maar Bass, tja, die moet helaas toch wel achter slot en grendel als wij weggaan. Als het mogelijk is, neem ik hem mee, maar als hij te lang in de auto moet blijven en het is te koud of juist te warm, moet hij toch thuis kunnen blijven. Dus is er een Bass proof bench de luxe gemaakt in de werkkamer. Maar liefst 2 meter lang bij 80 cm breed. Sam en Moos kunnen er dan gezellig bij. En nu maar hopen dat hij hier niet uitbreekt, hahahaa. Want die kleine Spanjaard kon dus gewoon uit de grote kamerbench van Kira uitbreken, hij kreeg zelfs de spijltjes los getrokken! En het deurtje verboog hij net zo lang, tot hij ertussen door kon wurmen....
Nou, dat wil ik hem in deze bench nog wel eens zien proberen, hahaha.....

Maar goed, nu er geen bench meer staat in de woonkamer, hebben we er drie mooi grote manden staan en 2 kleintjes. Mmmmm, je zou denken, de grote manden zijn voor Kira, Sara en Chase en de kleintjes voor Bass, Sam en Moos (ja ik weet het dan komen we er 1 te kort, maar de kleintjes liggen toch meestal op de bank). Nou, de hondjes denken daar toch iets anders over.....

Sinterklaas is ons huisje voorbij gegaan, gelukkig is hij niet gestopt... al dat gedoe met surprises en gedichten... Over een paar jaar als ons kleinhummeltje zo ver is dat hij in de Sint gelooft, dan gaan we het weer ouderwets vieren. Nee, geef mij maar de kersttijd. Maar daar moeten we nog even op wachten. Vandaag zijn we weer naar de hei geweest en het was weer prachtig weer, niet te geloven. Natuurlijk is de temperatuur aanzienlijk lager, maar het zonnetje scheen weer volop!
En dan nu nog gewoon een paar plaatjes van de wekelijkse wandeling op het Rozendaalse veld. Vinden ze natuurlijk altijd leuk.

Spring in het veld....

Ik heb een stokje gevonden!

En de zon blijft maar schijnen

Niet te geloven, dit weekend weer prachtig weer. Iedere week denken we, nu is het de laatste zonnige dag, maar nee, het weekend erna kunnen we ook weer genieten van die mooie gouden schijf. Vanmorgen dus met de woefers maar weer naar het Rozendaalse Veld vertrokken. Er waren meer mensen die van dit mooie weer wilde genieten met hun hondjes, maar gelukkig is het een groot gebied.
Ondanks het mooie weer, zijn er toch al tekenen van herfst te ontdekken op de hei. De bomen worden steeds kaler en de paddenstoelen kruipen uit de grond. De honden vonden het gezellig om al de andere honden te begroeten en even lekker te spelen. Moos kwam nog een filmster van formaat tegen, het was een leuk gezicht! Tja, en wat het weer volgend weekend voor ons in petto heeft? We wachten het maar af, in Nederland weet je dat nooit zeker.

Ik ben Moos en wie ben jij?
Noem mij maar Beethoven.

Mam, mam, ik heb een filmster ontmoet...... 

Zonaanbidders

Ja, ik weet het, het is alweer even geleden dat ik heb geschreven. Ik heb het ook erg druk op het moment, dus soms even geen tijd voor een blog verhaaltje. Maar natuurlijk maak ik wel altijd tijd voor de hondjes. We hebben wel degelijk weer de nodige wandelingen gemaakt. Gelukkig is de plas bij Braamt weer open voor de honden. Buiten het seizoen mogen hondjes daar lekker los. We zijn er alweer verschillende keren geweest. Gisteren samen met Sanne en Marieken en hun honden. Een heel roedeltje bij elkaar dus. Het was nog lekker zonnig weer. Het is bijna niet te geloven, het is al november en het lijkt nog wel lente. Alleen de paddestoelen verraden dat het herfst is. Onze drie mannen zijn echte zonaanbidders. Zodra er een straaltje zon naar binnen schijnt, proberen ze de warmte mee te pikken. Vandaag maakte Moos het wel een beetje bont. Hij vond dat hij best lekker op tafel kon gaan liggen. Kijk, Sam lag in de vensterbank, tja, die strijd hebben we al opgegeven. Al de planten in de vensterbank zijn verwijderd zodat de honden er met de poten op kunnen staan om naar buiten te kijken of gewoon lekker in het zonnetje te gaan liggen. Maar de tafel? Ja eigenlijk is het natuurlijk gewoon de schuld van Sandra (Hond en ZO) want bij de training leren we Moos dus om op de tafel te springen. Leuk zo'n agility traject, maar Moos ziet dan natuurlijk zijn kans schoon. Toen hij dat lekkere plekje op tafel had ingenomen keek hij mij aan met een blik van 'Ja, en? Dat heb je mij toch zelf geleerd?'. Kleine grappenmaker, maar dat gaan we toch maar niet aanwennen. De vensterbank, nou ok dan maar, maar de tafel is voor ons. Waar moeten we anders ons glaasje wijn neerzetten 's avonds?

Heiig

Vandaag zijn we nog even lekker naar de hei geweest. Vanmorgen zat de weg dicht van de mist, maar rond de middag klaarde het wat op. Het was nog een klein beetje heiig op de hei, maar het zonnetje kwam er toch al aardig doorheen. Omdat het gisteren zo verschrikkelijk had geregend, stonden de plassen lekker vol met water. Dat was een garantie voor veel speelplezier!

Voorpootjes op......

Vandaag de tweede keer van de nieuwe cursus met Moos. Op donderdag doe ik deze cursus met Kira en op dinsdag met Moos. Het is een sport en spelcursus. Gewoon lekker bezig zijn met je hond, van alles wat. Stukje balans en coördinatie, agility, doggydance, noem maar op. Kira en Moos vinden het geweldig. Voor Kira is vooral de balans en coördinatie erg belangrijk. Ik laat haar niet teveel kort draaien, dus een aantal dogdance oefeningen sla ik dan over (i.v.m. de heupjes). Dat is zo fijn van mijn hondenschooltje, Sandra geeft je alle ruimte om zelf te bepalen wat goed en minder goed is voor jouw hond.
Maar kleine Moos vindt werkelijk alles geweldig. Het is net een klein circushondje. Vandaag moesten de voorpootjes op het krukje en dan sta ik tegenover hem... als ik dan een kwartslag draai, moet hij ook draaien maar de voorpootjes blijven op het krukje. Die kleine slimmerd had het snel door. Ook netjes op het krukje zitten kan hij al goed. De agility vindt hij helemaal geweldig, hup over de hordes, op de tafel, over de kattenloop en door de tunnel, hij doet het allemaal. En hij heeft er heel veel lol in. Dat is voor mij altijd de voorwaarde. Nee, mijn honden hoeven echt niet slaafs te luisteren, maar lekker met ze bezig zijn, doet hen echt plezier en het versterkt de band tussen baas en hond.

( PS, woon je in de Achterhoek en zoek je een gezellige en leuke hondenschool, waar plezier met je hond voorop staat? Kijk even op deze site: Hond en Zo )

Voorpootjes op.....

draaien......

Achterpootjes op en zit.....

Knappe Moos!

De laatste zonnestralen van dit seizoen?

Niks zo veranderlijk als het weer in Nederland. Gisteren nog, regende het pijpenstelen. Hele delen van de Achterhoek stonden blank. Vannacht was het ook aardig tekeer gegaan. Het terras achter het huis, leek wel een zwembad. Toen ik vanmorgen de honden wilde uitlaten, keken ze eens minzaam naar buiten en bleven mooi stilstaan op de drempel.... Alleen Kira durfde het aan. Tja, die houdt wel van wat nattigheid.
Maar gelukkig klaarde het al snel op. En na even buienradar geraadpleegd te hebben, besloten we dat het veilig genoeg was om naar de hei te gaan. We kwamen er rond 12.00 uur aan en wij waren niet de enige.. Tjonge wat was het weer druk. Maar ik snap het wel. Inmiddels scheen het zonnetje heerlijk. Iedereen wilde nog even die laatste zonnestralen van dit seizoen meepakken.
De zwijnen hadden ook hun sporen nagelaten, heerlijk in de natte grond aan het wroeten geweest, dat was vast genieten!
De honden genoten ook. Natuurlijk werd er niet alleen heerlijk gesnuffeld en gerend en gespeeld, maar moesten ze ook bij ieder plas even flink nat worden. Snap je dat nou? Als bij ons thuis het terras veranderd in een zwembad willen ze niet naar buiten en op de hei stampen ze in iedere plas die ze zien.....

Ik ruik zwijntjes.....

hee, een zeehond.....

en daar gaat ie dan.....

Lekker happen in het water.

Bass houdt meer van rollebollen.

Ook even stoeien natuurlijk. 

En na het badderen even uitschudden.....

En droog rollen....

Tja, de natuur vertelt ons dat de zomer bijna ten einde is.....welkom herfst.....