Een niet zo witte herder...

Nu Luna zich wat meer op haar gemak gaat voelen bij ons thuis, beginnen de streken. Als bij het wandelen de dames los mogen, is het hek van de dam. Door hun spel zijn ze totaal vergeten dat er soms geluisterd moet worden naar het bazinnetje. Ik kan dan roepen tot ik een ons weeg, ze komen pas als zij daar zin in hebben. Je zou zeggen een witte herder is toch goed te trainen en lang niet zo eigenwijs als een Saarlooswolfhond. Tja, normaal gesproken wel, maar onze Luna is uit de kast gekomen. Ze heeft aangegeven dat we eigenlijk helemaal geen witte herder hoort te zijn, maar stiekem ook een Saarloos wil zijn. Tja, daar had Saar wel een mooie oplossing voor, gewoon even door de baggersloot en je lijkt sprekend op een Saarloos!!!!!!!
Dus naast de streken van een Saarloos, heeft ze nu ook het uiterlijk van de Saarloos.....
Nou ja, voor even dan, want eenmaal thuis moest madam natuurlijk direct in bad.
We hadden stille hoop dat Sara van Luna zou leren hoe het is om netjes te luisteren, het lijkt erop dat het andersom is, Luna leerts van Sara hoe ze verschrikkelijk ondeugend kan doen....
Hier krijgen we onze handen nog vol aan!!!!!!

Mooi ben ik hè?

Bijna een echte Saarloos.....